ഞാന്‍ കൊറോണയെ അതിജീവിക്കുമോ ? ദൈവം എന്നെ അതിന് സഹായിക്കുമോ?

ഉണ്ണികൃഷ്ണന്‍ ശ്രീകണ്ഠപുരം എഴുതുന്നു……….

ഞാന്‍ ലോകത്തെ ‘ഹോമോസാപിയന്‍സ്’ എന്ന സ്പീഷീസിലെ 7,794,798,739 എണ്ണത്തില്‍ ഒരാള്‍ മാത്രമാണ്.
അത്രയും എണ്ണമുള്ള ഏതൊരു ജീവിവര്‍ഗ്ഗത്തിലെയും കേവലം ഒരെണ്ണത്തിന്റെ ആരോഗ്യം, ആയുസ്സ് എന്നതിന് യാതൊരു പ്രാധാന്യവുമില്ലെന്നതാണ് സത്യം. കാരണം ഒരെണ്ണത്തിന്റെ അനാരോഗ്യം, മരണം എന്നിവകൊണ്ട് ആ സ്പീഷീസിന് ഒരു പോറലെങ്കിലും ഏല്‍ക്കാനുള്ള statistical probability ഇല്ല എന്നതുകൊണ്ടാണ്.

ഭൂമിയിലെ ജീവിവര്‍ഗ്ഗങ്ങളുടെയെല്ലാം ആകെയുള്ള എണ്ണത്തിന് പ്രകൃതി ഒരു സ്വയംനിയന്ത്രണ സംവിധാനമൊരുക്കിയിട്ടുണ്ട്. വേട്ടക്കാര്‍ – ഇരകള്‍ (Prey – Predator) എന്ന സംവിധാനത്തിലൂടെയാണ് മിക്ക ജീവിവര്‍ഗ്ഗത്തിന്റെയും എണ്ണത്തെ നിയന്ത്രിച്ചു നിര്‍ത്തിയിരിക്കുന്നത്.

സാധാരണഗതിയില്‍ പ്രകൃതി ഒരിക്കലും ഏതെങ്കിലുമൊരു സ്പീഷീസിന്റെ എണ്ണത്തെ അപകടകരമായ അവസ്ഥയിലേക്ക് എത്താന്‍ അനുവദിക്കില്ല, അതായത് ഒന്നിനും ക്രമാതീതമായി കൂടാനോ, കുറയാനോ സാധ്യമല്ലെന്നര്‍ത്ഥം. ആ സന്തുലിതാവസ്ഥയെ തകിടം മറിക്കാന്‍ ശ്രമിച്ചുകൊണ്ടിരിക്കുന്ന ഒരേയൊരു ജീവിവര്‍ഗ്ഗം മനുഷ്യന്‍ മാത്രമാണ്.

കാട്ടില്‍ കടുവകള്‍, പുലികള്‍, ചെന്നായ്ക്കള്‍ തുടങ്ങിയ അനേകതരം ഹിംസ്രജന്തുക്കള്‍ ഉണ്ടായിട്ടും, അവര്‍ ഒറ്റയ്ക്കോ, കൂട്ടമായോ ഒക്കെ അതിശക്തരായിട്ടും, കാട്ടിലെ മാനുകള്‍ക്ക് നാളിതുവരെ വംശനാശം സംഭവിച്ചിട്ടില്ലെന്നോര്‍ത്താല്‍ ആ സന്തുലിതാവസ്ഥയുടെ പിന്നിലുള്ള അത്ഭുതകരമായ തത്വത്തിനു മുന്നില്‍ തലകുമ്പിട്ടുപോകും.
അത് പ്രകൃതിയുടെ self regularization ന്റെ കഴിവാണ്.

പക്ഷേ ഇവിടെ നമുക്ക് ദയനീയമെന്ന് തോന്നാവുന്ന ഒരു കാര്യമുണ്ട്. ഉദാഹരണത്തിലൂടെ അത് പറയാം,
നാം എപ്പോള്‍ കാട്ടില്‍ ചെന്നാലും അവിടെ പുള്ളിമാനുകളെ കാണും, പക്ഷെ നാമൊരിക്കലും മുന്‍പ്ചെന്നപ്പോള്‍ കണ്ട മാനുകളെത്തന്നെയാണോ പിന്നീട് ചെന്നപ്പോള്‍ കണ്ടതെന്ന് അന്വേഷിക്കാറില്ല, കാരണം നമുക്കതറിയേണ്ട ആവശ്യമില്ല, മാനുകള്‍ ഉണ്ടോ? എന്നതില്‍ മാത്രമാണ് നാം ശ്രദ്ധിക്കുന്നത്.

ഓരോവര്‍ഷവും മാനുകളുടെ എണ്ണമെടുക്കുന്നവരും(animal census) എത്ര മാനുകളുണ്ടെന്നതല്ലാതെ ഏതൊക്കെയാണ് ഈ വര്‍ഷം കാണാതായത്, ഏതൊക്കെയാണ് പുതിയതെന്ന് വിഷമിക്കാറില്ല. അതിന്റെ ശരിയായ കാരണം ഒരു സ്പീഷീസ് മാനുകളുടെ ആരോഗ്യകരമായ നിലനില്‍പ്പിന് ആരോഗ്യമുള്ള എത്രമാനുകള്‍ ഉണ്ടെന്നതിനു മാത്രമേ പ്രസക്തിയുള്ളൂ, അതിലെ ഒരെണ്ണത്തിന് യാതൊരു പ്രസക്തിയുമില്ല എന്നതാണ്.

പ്രകൃതിക്ക് ഭൂമിയില്‍ ‘മനുഷ്യന്‍’ എന്ന ജീവിവര്‍ഗ്ഗത്തെ നിലനിര്‍ത്തണമെന്നേ താല്പര്യമുള്ളൂ, അത് ഞാന്‍, എന്റെ ഭാര്യ, മക്കള്‍, അവരുടെ കുടുംബം എന്നിവരൊക്കെയായിരിക്കണമെന്ന് ഒരു നിര്‍ബന്ധവുമില്ല.

എന്നാല്‍ ഞാനും, എന്റെ കുടുംബാംഗങ്ങളും നാളെയും ഇവിടുണ്ടാകണമെന്നത് ഞങ്ങളുടെ മാത്രം ആഗ്രഹമാണ്. അതുതന്നെയാണ് കടുവയുടെയും, പുലിയുടേയുമൊക്കെ മുന്നില്‍ ഓടിരക്ഷപ്പെടാന്‍ ശ്രമിക്കുന്ന ഓരോ മാനുകളും ആഗ്രഹിക്കുണ്ടാവുക. എന്നാല്‍ ചിലരൊക്കെ മാറ്റപ്പെടണം, മാറ്റപ്പെട്ടേ തീരൂ എന്നത് പ്രകൃതിയുടെ അലിഖിത നിയമമാണ്.

പണ്ടുണ്ടായ പ്‌ളേഗ്ബാധ(Black death) യൂറോപ്പിലെ 250 ലക്ഷം മനുഷ്യരെയാണ് ഇല്ലാതാക്കിയത് അതായത് ഏതാണ്ട് അന്നത്തെ യൂറോപ്പിലെ ജനസംഖ്യയുടെ ഏതാണ്ട് 40 – 60 ശതമാനത്തോളം പേരെ.

പ്‌ളേഗ്ബാധയെ ഔസേപ്പച്ചനും, വേലായുധനും, മുഹമ്മദും അതിജീവിച്ചോ എന്ന് പ്രകൃതി നോക്കിയില്ല, യഹോവയെ, ക്രിസ്തുവിനെ, അല്ലാഹുവിനെ, കൃഷ്ണനെ,രാമനെ ഒക്കെ ആരാധിക്കുന്നവരാണോ അതിജീവിച്ചതെന്ന് പ്രകൃതി അന്വേഷിച്ചില്ല, അല്ലെങ്കില്‍ അതുനോക്കിയല്ല അവള്‍ ലക്ഷങ്ങളെ മരിക്കാന്‍ അനുവദിച്ചത്.
മനുഷ്യര്‍ അതിജീവിച്ചോ എന്നുമാത്രമാണ് നോക്കിയത്. അതെ, അതുമാത്രമാണ് പ്രകൃതിക്ക് പ്രസക്തമായ കാര്യം.

നിലനില്‍ക്കാന്‍ ഏറ്റവും യോഗ്യരായവര്‍ മാത്രമേ നിലനില്‍ക്കാവൂ(survival of the fittest) എന്ന ഡാര്‍വീനിയന്‍ തത്വമനുസരിച്ചാണ് ഏതൊരു ജീവിയുടെയും ഭാവിനിര്‍ണ്ണയിക്കപ്പെടുന്നത്,
തന്നെ പിടിക്കാന്‍ വരുന്ന കടുവയെ, പുലിയെ, ചെന്നായ്ക്കളെ ഓടിയോ, തന്ത്രത്തിലോ ഒക്കെ കബളിപ്പിച്ചു രക്ഷനേടുന്ന മാനുകള്‍ക്ക് മാത്രമേ നാളെ തുടര്‍ന്ന് ജീവിക്കാനുള്ള അവകാശം പ്രകൃതി നല്‍കിയിട്ടുള്ളൂ. അല്ലാത്തവര്‍ മാറ്റപ്പെട്ടേ തീരൂ.

അതനുസരിച്ച് ഞാന്‍ കൊറോണയെ അതിജീവിക്കുമോ എന്നത്; ഞാന്‍ ഏതു ദൈവത്തില്‍ വിശ്വസിക്കുന്നവനാണ്, എത്രനേരമാണ് പ്രാര്‍ത്ഥിക്കുന്നത്, എത്രമാത്രമാണ് ദേവാലയങ്ങളിലെ ഭണ്ഡാരപ്പെട്ടിയില്‍ കൊണ്ടിടുന്നത്, എവിടെയെല്ലാം തീര്‍ഥാടനം പോയവനാണ്, എത്രപേരെയാണ് എന്റെ ദൈവത്തിലുള്ള വിശ്വാസികളാക്കി മാറ്റിയത് എന്നതിനെയൊന്നും അടിസ്ഥാനമാക്കിയല്ല.
മറിച്ച് , രോഗാണുക്കള്‍, അനാരോഗ്യകരമായ ചുറ്റുപാടുകള്‍ എന്നിവയെ അതിജീവിക്കാന്‍ ഞാന്‍ എത്രമാത്രം കഴിവുള്ളവനാണ് എന്നതിനെ മാത്രം ആശ്രയിച്ചാണിരിക്കുന്നത്(How much I am fit to live).

അതാണ് സത്യമെങ്കില്‍ ഞാന്‍ നാളെ കൊറോണയെ അതിജീവിച്ച് ഇവിടുണ്ടാവുമോ എന്ന ചോദ്യം എന്നോടുതന്നെയാണ് ചോദിക്കേണ്ടത്.

എന്റെ രോഗപ്രതിരോധശക്തി എത്രമാത്രമുണ്ട്?
എന്റെ ആരോഗ്യത്തെ നിലനിര്‍ത്താന്‍ തക്ക എന്തൊക്കെ കാര്യങ്ങളാണ് ഞാന്‍ ആചരിക്കുന്നത്?
എന്റെ ഭക്ഷണ ശീലങ്ങള്‍ നല്ലതാണോ?
എന്റെ മാനസിക വ്യാപാരങ്ങള്‍ നല്ലതാണോ?
ഞാന്‍ ആര്‍ത്തികളുടെയും ആഗ്രഹങ്ങളുടെയും പിടിയിലാണോ?
ഞാന്‍ അസൂയാലുവും, അതിനാല്‍ അധമചിന്താഗതിക്കാരനുമാണോ?
എന്റെ ആത്മീയത എന്താണ്?

മേല്‍പ്പറഞ്ഞ ചോദ്യങ്ങള്‍ക്കുള്ള നമ്മുടെ ഉത്തരങ്ങള്‍ മാത്രമാണ് നാളെ നാം കൊറോണയെ അതിജീവിച്ച് ഇവിടുണ്ടാവുമോ എന്ന ചോദ്യത്തിന് ഉത്തരം പറയുക. മറ്റൊന്നിനും ഉത്തരം നല്‍കാനാവില്ല.

ലോകത്ത് പലപ്പോഴായി വന്നു മരണംവിതച്ചുകൊണ്ട്; കോടിക്കണക്കിനു മനുഷ്യരുടെ ജീവനെടുത്ത മഹാമാരികളില്‍ ഒന്നുപോലും വിശ്വാസികള്‍ – അവിശ്വാസികള്‍, പ്രാര്‍ത്ഥിക്കുന്നവര്‍ – പ്രാര്‍ത്ഥിക്കാത്തവര്‍, ആ ദൈവത്തില്‍ വിശ്വസിക്കുന്നവര്‍ – ഈ ദൈവത്തില്‍ വിശ്വസിക്കുന്നവര്‍ എന്ന വ്യത്യാസങ്ങള്‍ നോക്കിയല്ല കൊന്നുതള്ളിയത്.

അന്നും ഡാര്‍വിന്‍ പറഞ്ഞ, ‘യോഗ്യരായര്‍ മാത്രമേ അതിജീവിക്കൂ’ എന്ന നിയമം മാത്രമാണ് നോക്കിയത്. അതിനായി നാം നമ്മെ ഓരോരുത്തരെയും സജ്ജമാക്കേണ്ടിയിരിക്കുന്നു. കൊറോണ നമുക്ക് നല്‍കുന്ന മുന്നറിയിപ്പ് അതാണ്. നാം ഏതു തിരഞ്ഞെടുക്കുമെന്നതിനെ ആശ്രയിച്ചുമാത്രമായിരിക്കും നാളെ നമ്മുടെയൊക്കെ ഭാവി.

ഇതെഴുതുന്ന ഞാന്‍ കൊറോണയെ അതിജീവിച്ച് നാളെ ഇവിടുണ്ടാവണമെന്നില്ല, കാരണം മുകളില്‍ ഞാന്‍തന്നെ ചോദിച്ച പലചോദ്യങ്ങള്‍ക്കും എന്റെ ഉത്തരങ്ങള്‍ തെറ്റാണ്, അല്ലെങ്കില്‍ നെഗറ്റീവ് ആണ്. എന്നാല്‍ എനിക്ക് അതിജീവിക്കാനായാല്‍ ഞാന്‍ ആദ്യം ചെയ്യുക അവയെ തിരുത്തുക എന്നതായിരിക്കുമെന്നതിന് ഒരു സംശയവും വേണ്ട.

പക്ഷേ ഇതുവായിക്കുന്ന ചെറുപ്പക്കാര്‍ തീര്‍ച്ചയായും ആ ചോദ്യങ്ങള്‍ക്കുള്ള ശരിയായ ഉത്തരങ്ങള്‍ നല്‍കാന്‍ തക്ക രീതിയില്‍ നിങ്ങളുടെ ജീവിതശൈലികളും, കാഴ്ചപ്പാടുകളും മാറ്റേണ്ടിയിരിക്കുന്നു,
നിങ്ങളുടെ കുഞ്ഞുങ്ങള്‍ക്ക് വേണ്ടി പ്രാര്‍ത്ഥിക്കുന്നതിനു മുന്നേ, അവരെ പ്രാര്‍ത്ഥിക്കാന്‍ പഠിപ്പിക്കുന്നതിന് മുന്നേ, നിലനില്‍ക്കാന്‍ വേണ്ട ശക്തി, ആരോഗ്യം അവര്‍ക്കുണ്ടാകാനുള്ള ശീലങ്ങള്‍, ചിന്തകള്‍ ഒക്കെയാണ് കൊടുക്കേണ്ടത്.

അല്ലെങ്കില്‍ നിങ്ങളുടെ ദൈവങ്ങള്‍ നിസ്സഹായരായിരിക്കുന്നത് കാണേണ്ടി വന്നേക്കാം.

നിര്‍ത്തട്ടെ……..